مقایسه پیامدهای دو روش سرد کردن کل بدن و سر در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد

چکیده زمینه: هایپوترمی موثرترین اقدام درمانی- مراقبتی در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد محسوب می شود اما نوسانات درجه حرارت مغزی در طول دوره سرد کردن موجب ادم مغزی و متعاقباً تاثیرات نامطلوب بر وضعیت همودینامیک بدن و رشد و تکامل مغزی می گردد. از این رو مطالعه ای با هدف مقایسه پیامدهای سردکردن در دو روش سرد کردن کل بدن و سر در نوزاد با آسیفکسی بدو تولد انجام گردید. روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای است که با بررسی 50 نوزاد مبتلا به آسفیکسی بدو تولد در یکی از مراکز آموزشی-درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند، انجام شد. این نوزادان در یک گروه با روش سرد کردن سر تا رسیدن به درجه حرارت رکتال 35 –34 درجه سانتی گراد (گروه اول) و در گروه دیگر با روش سرد کردن کل بدن تا درجه حرارت رکتال 5/33-5/32 درجه سانتی گراد (گروه دوم) سرد شده و به مدت 72 ساعت در این درجه حرارت نگهداری و در یک دوره 12-8 ساعته تا درجه حرارت 5 /36 درجه سانتی گراد گرم شدند. این نوزادان در طول دوره سرد کردن از نظر بروز عوارض کوتاه مدت هایپوترمی و میزان مرگ و میر، مورد مشاهده قرار گرفته و با هم مقایسه شدند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارآماری  SPSS V.17و آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته نشان داد، میانگین زمانی شروع سرد کردن، در گروه اول 6/1+­5 و در گروه دوم 8/1+­5/4 ساعت بعد از زایمان، بوده است و در طول دوره سرد کردن، نوسانات درجه حرارت در گروه اول 37/0± و در گروه دوم 41/0± درجه سانتی گراد مشاهده گردید. در میان عوارض کوتاه مدت هایپوترمی، در گروه اول تشنج با 19 مورد (76%) و خونریزی ریوی با 2 مورد (8%) و در گروه دوم، تشنج  با 21 مورد (84%) و خونریزی ریوی با 3 مورد (12%) بیشترین و کمترین عوارض مورد مشاهده بودند. نتیجه آزمون تحلیل واریانس تکراری و کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از نظر وجود عوارض هایپوترمی، تفاوت آماری معنی داری وجود ندارد (05/0<p). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد بین دو گروه از نظر بروز عوارض کوتاه مدت هایپوترمی و مرگ و میر در طول دوره مطالعه در نوزادان با آسفیکسی بدو تولد تفاوت آماری معنی داری وجود ندارد. از این رو احتمالا هایپوترمی می تواند یک اقدام درمانی – مراقبتی موثر برای افزایش بقاء و کیفیت زندگی در این نوزادان محسوب گردد.